Na początek główni aktorzy przedstawiania czyli oprócz Pająka i jego sieci, Hobgoblin oraz Ghost Rider.
Tutaj małą osobista dygresja na temat autora tego numeru Spider-Man.
O ile za pierwszym razem spotkanie z twórczością Todda Mcfarlane było czymś niezwykły o tyle z każdym kolejnym stworzonym przez niego komiksem, z każdą historia którą narysował i stworzył uświadamiałem sobie jak bardzo to wszystko jest do siebie podobne. Identyczne pozy, te same twarze w kolejnych historiach, takie same fałdy na identycznych pelerynach. Szybko McFarlene staje się nudny. A jego rzemiosło pracą sprytnego kopisty, który po stworzeniu zestawu szablonów bawi się gotowymi klockami od czasu do czasu zmieniając swym bohaterom maski na nowy model.
Wracając do samego komiksu Spider-man 11-93 TM-Semic. Historia kończy się tak jak zwykle u McFarlena. Nikt nie ginie. Cały świat jest zły tylko główny bohater niczym święty stąpa nieskalany większym grzechem po padole nowojorskich ulic...
Mistrz !
OdpowiedzUsuń