Pierwsza część tego zeszytu to wręcz profanacja postaci Wolverine (a tak dobrze już o Todzie w poprzednim wpisie pisałem), który niczym stara nauczycielka od przyrody daje wygład pseudo-ekologiczny jakie to zabijanie zwierząt jest złe. I to wszystko z ust zawodowego zabójcy. LUDZIE RATUNKU!
Na szczęście po tym rytualnym wręcz poświęceniu nie swojego bohatera McFarlene bierze się do uczciwej roboty i historia nabiera odpowiedniego smaku tak by w finale drugiej części tego zeszytu, a trzecie części "Zmysły" doczekać się dwóch bohaterów idących na prawdziwe łowy. Nie zabraknie i Wen-di-go.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz